>احادیث اسلامی، مردم را به وطن خود توجه داده‌اند و برای دوست داشتن میهن ارزش قائل شده اند. طبق فتوای علما، هنگام کمک مالی به دیگران، فقیران شهر یا روستای خود بر شهرها و روستاهای دیگر ترجیح دارند و بعد از آن، فقیران کشور خود را ترجیح دهند. این به معنای اهمیت دادن به وطن است.
از نظر آموزه های اسلامی، اینگونه نیست که به مردم دیگر کشورها توجه نکنیم بلکه هموطن ترجیح دارد. طبیعیست که مسلمان بر غیر مسلمان رجحان دارد و این امری کاملا معقول و منطقی است چنانکه یک زرتشتی، کمک به همکیش خود را ترجیح می دهد.
از آنجا که اسلام دینی جهانی است، در احادیث اسلامی، عشق به میهن به اندازه ی اظهار علاقه ی زرتشتیان نیست بلکه مرزهای اعتقادی اهمیت بیشتری از مرزهای جغرافیایی دارند. در مجموع، اسلام حق محور است نه میهن محور. هرکه حق گفت، باید از او حمایت کرد و هرکه ناحق گفت باید کنارش زد هرچند هموطن باشد.
احادیث
ـ امام على(ع): کشورها با میهن دوستى آباد شده اند. (بحار الأنوار، ج 78، ص 45)
ـ امام على(ع): از بزرگوارى انسان است، گریستن او بر زمان سپرى شده اش و علاقه او به میهنش و نگه داشتن دوستان دیرینه اش. (بحار الأنوار، ج 74، ص 264)
ـ روایت شده است که: دوست داشتن وطن از ایمان است. (سفینة البحار، ج 8، ص 525)
ـ پیامبر خدا(ص): خداوند نفرت دارد از مردى که در خانه اش بر او حمله کنند و او نجنگد. (عیون أخبار الرِّضا، ج 2، ص 28)
ـ امام على(ع): کدام خانه را بعد از خانه خود پاسدارى خواهید کرد؟
ـ امام على(ع) هنگام سستی یارانش در شرکت در جنگ: به خدا قسم که هیچ قومى هرگز در عمق خاکشان مورد حمله قرار نگرفتند مگر اینکه خوار و مغلوب شدند. اما شما کار جنگ را به یکدیگر حواله دادید و دست از یارى هم شستید، تا جایى که مورد حملات پیاپى واقع شدید و وطن هاى شما از تصرّفتان خارج شد.( نهج البلاغة، خطبه 27)
